Έχω μια περίεργη εμμονή. Να θυμάμαι άσχετα πράγματα, σε άσχετο χρόνο. Τώρα που διάβαζα για τον νέο Αρμαγεδδώνα με τα μέτρα που συμφώνησαν οι πολιτικοί αρχηγοί με τους εκπροσώπους των δανειστών, θυμήθηκα τις προαναφερόμενες σκηνές. Αλλά δεν αρκέστηκα εκεί ο περίεργος. Σκέφτηκα και αναρωτήθηκα και για κάτι άλλο, που επίσης αποτελεί χρόνια εμμονή μου. Από τους συνταξιούχους κόβουν, από τους μισθωτούς κόβουν, από τους άνεργους κόβουν το επίδομα, από παντού κόβουν. Από αυτές τις περίφημες αμυντικές δαπάνες κόβουν τίποτα; Φοβάμαι πως όχι. Και οι φόβοι μου μάλλον βγαίνουν αληθινοί. Ένα μικρό μόνο κονδύλι λίγων εκατομμυρίων ευρώ κόπηκε από τις αμυντικές δαπάνες. Και τα υπόλοιπα που έψαχναν για να κάνουν λογαριασμό, τα αναζητούσαν από τις πενιχρές συντάξεις. Ακόμα και με τα μισθολόγια, κάτι ανάλογο συνέβη. Μέσα στις εξαιρέσεις των ειδικών μισθολογίων, ποιοί περιλαμβάνονται; Οι ένστολοι, φυσικά.
Ίσως όλα αυτά βέβαια, να είναι σταγόνα στον ωκεανό. Πόσο να κοστίζουν τα σκούρα αυτοκίνητα που μεταφέρουν στρατηγούς και πόσα να ωφεληθεί το δημόσιο εντάσσοντας τα μισθολόγια των στρατιωτικών στον Αρμαγεδδώνα; Μάλλον συγκριτικά λίγα. Έχουν ωστόσο, μια συμβολική σημασία ή όχι; Τέλος πάντων, αυτό μάλλον αποτελεί την άκρη του νήματος. Γιατί αν πιάσουμε το νήμα σιγά-σιγά και το ξετυλίξουμε, θα φτάσουμε σ' εκείνα τα ιλιγγιώδη ποσά που δαπανώνται για τις περίφημες αμυντικές δαπάνες. Διαβάζω στοιχεία λοιπόν. Στην Ελλάδα του μνημονίου, το 2010 οι στρατιωτικές δαπάνες ανήλθαν σε 7.062 δισ.ευρω. Όχι λίγα ε; Αν τις κόβαμε ολοκληρωτικά, θα υπήρχαν χρήματα για αύξηση συντάξεων, αύξηση κοινωνικών δαπανών κλπ. Αλλά ας μην τις κόψουμε ολοκληρωτικά, ούτε ένας άπατρις δεν θα το έλεγε αυτό. Ας κόψουμε κάποιες, τι θα χάσουμε; Το ετοιμοπόλεμο των ενόπλων δυνάμεων; Εδώ χωράει πολύ συζήτηση, ποιό ετοιμοπόλεμο θ' αναρωτηθούν κάποιοι...
Ας σταθούμε πάλι στα στοιχεία όμως. Η Ελλάδα, λένε αυτά, βρισκόταν παγκοσμίως την περίοδο 2005-2009 μεταξύ των πέντε μεγαλύτερων πελατών όπλων σε απόλυτα μεγέθη, ενώ οι εξοπλισμοί την τελευταία 30ετία αντιστοιχούσαν σε πάνω από 1/3 του συνολικού χρέους. Η Ελλάδα εξακολουθεί να ξοδεύει σε όπλα μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ από κάθε άλλη χώρα των 27! (Διεθνές Ινστιτούτο Έρευνας για την ειρήνη- Στοκχόλμη). Και επειδή τα στοιχεία μπορεί να αποτελούν βαρετούς αριθμούς, αλλά είναι πάντα χρήσιμα, ν' αναφέρω δυο ακόμα. Το 15% του στρατιωτικού εξοπλισμού που εξάγει η Γερμανία κατευθύνεται στην χώρα μας. Και το 8% των ανάλογων εξαγωγών της Γαλλίας, επίσης κατευθύνεται προς τα εδώ. Όχι άσχημα. Γι' αυτούς... Ναι, οι δυο χώρες που μας πιέζουν ασφυκτικά για νέα μέτρα λιτότητας...
Σε όλα τα επιχειρήματα, υπάρχει πάντα ένας αντίλογος, αυτό είναι αλήθεια. Και προσπαθω να φανταστώ τον αντίλογο όσων διαβάζουν αυτές τις γραμμές. Θα σκέφτονται οτι η Τουρκία εξακολουθεί να βρίσκεται δίπλα μας και οι περίφημοι Τούρκοι στρατηγοί να χαμογελούν πίσω από τα μεγάλα μαύρα τους γυαλιά. Επίσης, ίσως σκέφτονται -όσοι προβάλλουν τον αντίλογο- πως δεν έχουμε περιθώριο για εθνικές υποχωρήσεις.
Ας ανοίξουμε μια παρένθεση, όχι άσχετη. Όλοι γνωρίζουμε, πως τα λεγόμενα "εθνικά θέματα", αποτελούν ένα ταμπού στον δημόσιο διάλογο. Οι πολιτικές δυνάμεις αρκούνται σε φραστικά πυροτεχνήματα, όταν μιλάνε για όλα αυτά. "Παραχωρήσατε εθνικό δίκαιο", "Υποχωρήσατε στο θέμα του FIR", "Χάνουμε το δικαίωμα για επέκταση των εθνικών μιλίων" και άλλα συναφή. Αν κάποιος τους πάρει σοβαρά (και τους πολιτικούς που τα λένε αυτά και τους δημοσιογράφους που τ' αναδεικνύουν) και σκεφτεί λίγο, θα διαπιστώσει πως λένε απόλυτα ψεύτικες ιστορίες. Για σκεφτείτε το λίγο. Πόσα χρόνια τώρα, τα κόμματα δεν ανταλλάσσουν κατηγορίες το ένα προς το άλλο, ότι "παραχώρησαν εθνικά δικαιώματα στους Τούρκους"; Ένας απολογισμός θα δείξει, πως όλα αυτά τα χρόνια, δεν χάσαμε τίποτα και από κανέναν. Όση ήταν η Ελλάδα πριν 30 ή 50 χρόνια, είναι και σήμερα. Όσα νησιά, σύνορα και εδάφη είχαμε, έχουμε και τώρα. Τέλος πάντων, το θέμα "πατριδοκαπηλία", είναι μια άλλη μεγάλη παθογένεια της σύγχρονης Ελλάδας, αλλά το συζητάμε άλλη φορά.
Αυτό που μπορούμε να προσθέσουμε τώρα κλείνοντας αυτό το κομμάτι, είναι κάτι άλλο. Να κάνουμε μια πρόταση, η οποία δεν θα βασίζεται μόνο σε κάποιους "αντεθνικώς σκεπτόμενους" τύπους σαν κι εμένα. Αλλά που θα σέβεται απόλυτα, όσους δικαίως ή αδίκως ανησυχούν για τα εθνικά μας δίκαια (τρομάρα μας). Να μαζευτούν οι πολιτικοί αρχηγοί ένα βράδυ στο Μέγαρο Μαξίμου και αυτή την φορά να ξενυχτήσουν για άλλο λόγο. Να μαζέψουν στοιχεία και αριθμούς (σαν κι αυτά που λένε πως έχουμε από τα υψηλότερα ποσοστά παγκοσμίως επί του ΑΕΠ για αμυντικές δαπάνες), να φτιάξουν μια πρόταση συγκροτημένη και να πάνε στους Ευρωπαίους εταίρους μας. Η πρόταση είναι απλή.
Εξασφαλίστε μας με συγκεκριμένο και ασφαλή τρόπο τα σύνορα, ότι δηλαδή σε περίπτωση κινδύνου εξ ανατολών θα είσαστε εσείς που θα αντιμετωπίσετε το πρόβλημα -άλλωστε για σύνορα της Ευρώπης δεν μιλάτε;- και εμείς κόβουμε δραστικά τις αμυντικές μας δαπάνες. Σε συντομότερο χρόνο, η οικονομία ανακάμπτει και παίρνετε τα χρήματά σας πίσω. Απλό δεν είναι; Και γιατί οι Ευρωπαίοι να το δεχτούν, θ' αναρωτηθείτε πολλοί. Επειδή, θα πρόκειται για μια τίμια πρόταση που σίγουρα θα κερδίσει καλές εντυπώσεις σε όλο το διεθνές περιβάλλον, λέμε εμείς. Ίσως πάλι όχι. Χάνουμε τίποτα να το επιχειρήσουμε;
Υ.Γ. Επιπλέον όφελος από την μείωση των στρατιωτικών δαπανών: κάποιοι θα στερηθούν της δυνατότητας ν' αγοράζουν παλάτια με μοναδική θέα και να κάνουν πολυτελείς γάμους σε "four season" καταστάσεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου