Η διάλυση ενός κράτους σε 7 βήματα!

του Γιάννη Ζαφειρόπουλου

 -Η διάλυση ενός ανεξάρτητου κράτους (και η μετατροπή του σε "ειδικές" οικονομικές ζώνες φθηνού εργατικού δυναμικού) - σε 7 απλά βήματα...
 1) Εντάσουμε αυτό το κράτος, σε ένα διεθνή οργανισμό" (π.χ. Ευρωπαϊκή Ενωση).

 -"Κατασκευάζουμε" ένα "νέο" νόμισμα (π.χ. ευρώ) με το οποίο ανταλλάσουμε ΟΛΑ τα υπάρχοντα εθνικά νομίσματα ενός κράτους.

 2) Στη συνέχεια - αφού αυτό το νόμισμα είναι "διεθνές" το εξάγουμε ΜΑΖΙΚΑ από το κράτος αυτό (μέσω τραπεζικού συστήματος, off-shore εταιριών κλπ.) .

-Ετσι δημιουργείται (τεχνητό) ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΧΡΗΜΑΤΟΣ στο κράτος αυτό...

 3) Το ... ΕΛΛΕΙΜΜΑ δημιουργεί την ανάγκη ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ.

 -Το κράτος αναγκάζεται να δανειστεί από το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα - έδρα στην Φρανκφούρτη Γερμανίας - αφού ΔΕΝ ΕΧΕΙ τη δυνατότητα να τυπώσει το εθνικό του νόμισμα ( έχει ως "νέο" νόμισμα το ευρώ).

 -Μόνο η Ε.Κ.Τ. έχει το δικαίωμα εκτύπωσης του ευρώ.

Το μορφωτικό επίπεδο των ψηφοφόρων

εκλογές 17ης Ιουνίου 2012

Επειδή πολλά έχουν ειπωθεί θετικά ή αρνητικά για τους ψηφοφόρους των διαφόρων πολιτικών παρατάξεων ας πάρουμε μια γεύση του πως ψήφισαν οι Έλληνες ανάλογα με την το μορφωτικό τους επίπεδο.

Το υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο έχουν οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, που οι περισσότεροι είναι απόφοιτοι ΑΕΙ και ΤΕΙ (19,2%) και απόφοιτοι δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (17,7%).

Η ΝΔ διαθέτει ψηφοφόρους με χαμηλό επίπεδο σπουδών, αφού το 30% των ψηφοφόρων της είναι απόφοιτοι δημοτικού και το 17,2% είναι απόφοιτοι γυμνασίου ή λυκείου.

Στο ΠΑΣΟΚ, το 22% είναι απόφοιτοι δημοτικού και μόνο το 10,8% απόφοιτοι ΑΕΙ ή ΤΕΙ.

Οι ψηφοφόροι του ΚΚΕ είναι σχεδόν ισότιμα επιμερισμένοι στις τρεις εκπαιδευτικές κατηγορίες

Στη Δημοκρατική Αριστερά υπερέχουν οι πτυχιούχοι πανεπιστημίου με ποσοστό 7,7%.

Οι πολίτες που επέλεξαν τη Χρυσή Αυγή, οι οποίοι είναι κυρίως απόφοιτοι δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με ποσοστό 9% και ακολουθούν οι κάτοχοι πανεπιστημιακών τίτλων με ποσοστό 5,5%.

Πηγή: Έθνος

Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΕΙ ΟΔΗΓΗΘΕΙ ΣΕ ΑΔΙΕΞΟΔΟ...

Ο Ελληνικός λαός έχει προ πολλού εισέλθει σε ένα στάδιο ασφυξίας, που γιγαντώθηκε μετά το πέρας των εκλογών και που κάθε μέρα θα αυξάνει σε σημείο όπου οι αντιδράσεις του θα γίνονται δραματικές και ανεξέλεγκτες. Οι τρεις χιλιάδες αυτοκτονίες-διαμαρτυρίες θα υπερδιπλασιαστούν και σύντομα θα έλθει η ώρα που θα σκοτώνει ο ένας τον άλλο...
Η βασική αιτία γι' αυτήν την τραγική εξέλιξη οφείλεται στο γεγονός ότι δεν υπάρχει αντιστοιχία ανάμεσα στις επιθυμίες και τη θέληση του ελληνικού λαού αφ' ενός και τους κομματικούς του εκπροσώπους αφ' ετέρου.  Αυτή η αναντιστοιχία οφείλεται σε πολλούς λόγους. Ένας βασικός λόγος είναι ο παραμορφωτικός εκλογικός νόμος που προσφέρει την κυβερνητική εξουσία σε κόμματα μειοψηφίας καταδικασμένα από την ψήφο του λαού. Άλλος επίσης βασικός λόγος είναι το ότι ο κοινωνικός προοδευτικός χώρος έχει εξουδετερωθεί λόγω του αλληλοσπαραγμού των ηγεσιών των κομμάτων της Αριστεράς. Και βεβαίως η αδυναμία δημιουργίας ενιαίου αντιμνημονιακού μετώπου που να αντιστοιχεί και να εκφράζει την καθαρή εντολή του λαού για την απαλλαγή της χώρας από τα δεσμά των Μνημονίων, της Τρόικα, του ΔΝΤ και της Ευρώπης των Τραπεζών. Με άλλα λόγια την εντολή του λαού για την ανάκτηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας, την εγκατάλειψη της πολιτικής της λιτότητας. Την απόσβεση των όρων που παραχωρούν στους δανειστές τη δήμευση του δημόσιου πλούτου. Την απαλλαγή από την απαγόρευση να συναλλασσόμεθα ελεύθερα με όλες τις χώρες του κόσμου. Τέλος τη διαχείριση του δημόσιου χρέους στα πλαίσια του διεθνούς, του ευρωπαϊκού και του ελληνικού δικαίου.

Το διάλειμμα τελείωσε...

Για όσους τρέφουν αυταπάτες θα ήθελα να τους πω ότι το διάλειμμα τελείωσε, τα κεφάλια μέσα, όπως λέει και το γνωστό ανέκδοτο. Γιατί; διαβάστε τα παρακάτω και θα καταλάβετε!!!

Ξεκάθαρος εμφανίζεται ο Γερμανός υπουργός εξωτερικών Γκίντο Βεστερβέλε καθώς αναφέρει ότι είναι αδιαπραγμάτευτη η ουσία του ελληνικού μεταρρυθμιστικού προγράμματος μετά την πρωτιά μνημονικού κόμματος στις εκλογές. Σημείωσε πάντως πως η χώρα του είναι πρόθυμη να συζητήσει το χρονοδιάγραμμα των μεταρρυθμίσεων.

«Είμαι ανακουφισμένος από την έκβαση των εκλογών αλλά η δουλειά δεν έχει ακόμη τελειώσει», δήλωσε ο Βεστερβέλε στο γερμανικό ραδιόφωνο, σχολιάζοντας τη νίκη της Νέας Δημοκρατίας στις χθεσινές βουλευτικές εκλογές.

Όπως τόνισε, «η ουσία των μεταρρυθμίσεων είναι αδιαπραγμάτευτη». «Όποια κυβέρνηση συγκροτηθεί» είπε ο Γερμανός ΥΠΕΞ, «θα πρέπει να τηρήσει τα συμφωνηθέντα με την Ευρώπη».
Παρατήρησε, ωστόσο, πως «χάθηκε χρόνος» με τις εκλογές και πως «θα πρέπει να συζητήσουμε τι σημαίνει αυτό για τις μεταρρυθμίσεις». «Είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε για το χρονοδιάγραμμα, καθώς δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τις χαμένες εβδομάδες και δεν θέλουμε να υποφέρει ο κόσμος εξαιτίας αυτού του γεγονότος.»

Άλλωστε, στην πρώτη του δήλωση ο Αντώνης Σαμαράς ξεκαθάρισε πως θα σεβαστεί τις υπογραφές της Ελλάδας.

Τόσο πολύ νοιάζονται για μας τα φιλαράκια μας οι Γερμανοί;

Τόσο πολύ νοιάζονται για μας τα φιλαράκια μας οι Γερμανοί ή μήπως θα τους χαλάσουμε το γλυκό;

Τώρα μας προτρέπουν να ψηφίσουμε Αντώνη Σαμαρά, μα λίγους μήνες πριν δεν ήθελαν καν να ακούσουν το όνομά του! Τι άλλαξε;

Διαβάστε τι γράφει η γερμανική έκδοση των Financial Times στα Ελληνικά παρακαλώ και βγάλτε τα συμπεράσματά σας...

Σύνδεσμος δημοσίευσης:
http://www.ftd.de/politik/europa/:wahlempfehlung-antistatheite-sto-dimagogo-widersteht-den-demagogen/70050480.html#f1

Stephen Fry: "Στείλτε τα πίσω" τα Γλυπτά του Παρθενώνα

"Πρέπει να επιστρέψουμε τα Μάρμαρα ως κίνηση συμπαράστασης προς την Ελλάδα την περίοδο της οικονομικής της κρίσης και ως σημάδι σεβασμού προς τη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία και την κριτική σκέψη" παρότρυνε ο Βρετανός λογοτέχνης, δημοσιογράφος και ηθοποιός Stephen Fry τους Βρετανού, επιχειρηματολογώντας υπέρ του επαναπατρισμού των Γλυπτών του Παρθενώνα.

"Μήπως όλες αυτές οι συζητήσεις για τον αριθμό των επισκεπτών και τους επικίνδυνους προγόνους είναι μια δικαιολογία για τη Βρετανία να κρατάει τους, με αμφίβολο τρόπο, αποκτημένους θηασυρούς, που αφαιρέθηκαν από την Ελλάδα χωρίς την συγκατάθεση των Ελλήνων, στους οποίους ανήκουν πολιτιστικά και ιστορικά; " ισχυρίστηκε ο Fry.

Και συνέχισε λέγοντας " Πρέπει να επιστρέψουμε τα Μάρμαρα ως κίνηση συμπαράστασης προς την Ελλάδα την περίοδο της οικονομικής της κρίσης και ως σημάδι σεβασμού προς τη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία και την κριτική σκέψη."

Οι απόψεις του Stephen Frey και του βουλευτή των Φιλελεύθερων Δημοκρατών Andrew George ανέτρεψαν τις αρχικές σκέψεις και θέσεις που είχαν τα 600 άτομα, Βρετανοί οι περισσότεροι, τα οποία παρακολούθησαν στο Cadogan Hall» του Λονδίνου το ντιμπέιτ με το ερώτημα αν πρέπει ή όχι να επιστραφούν στην Ελλάδα τα Μάρμαρα του Παρθενώνα.

Στην ψηφοφορία που έγινε πριν αρχίσει το ντιμπέιτ, υπέρ της επιστροφής ψήφισαν 196, κατά 202 και 158 απάντησαν πως δεν γνωρίζουν. Αυτά τα νούμερα ανατράπηκαν εντυπωσιακά στην ψηφοφορία που έγινε στο τέλος του ντιμπέιτ. Υπέρ του επαναπατρισμού των Γλυπτών του Παρθενώνα ψήφισαν 384, κατά 125 και 21 είπαν πως δεν γνωρίζουν.

Στο ντιμπέιτ πήραν μέρος, εκτός από τον Stephen Fry και τον Andrew George που υποστήριξαν την επιστροφή των Μαρμάρων, ο Εργατικός βουλευτής και ιστορικός Tristram Hunt και ο καθηγητής αμερικανικών πανεπιστημίων και ιστορικός Felipe Fernández-Armesto, οι δύο τελευταίοι από την πλευρά του «όχι».Το ντιμπέιτ συντόνιζε η δημοσιογράφος του BBC Zeinab Badawi .

Στεναχωρήθηκα και πάλι!

Ως άνθρωπος των Τεχνολογιών και του Ίντερνετ έκανα και σήμερα τη καθημερινή μου περιήγηση σε διάφορους ιστότοπους, ώστε να δω ως Έλληνας πολίτης τι συμβαίνει και ποια είναι τα νέα δεδομένα σχετικά με το πολιτικο-οικονομικό μας πρόβλημα.

Δυστυχώς ο σύνδεσμος http://mkka.blogspot.gr/2012/06/17.html στον οποίο έκανα κλικ με το ποντίκι μου με οδήγησε στο BLOG ενός ανθρώπου της εκκλησίας μας, ο οποίος κατέχει και σημαντική θέση.

Άρχισα να διαβάζω κάποιες ωραίες φράσεις, όπως:

«Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία»,

«Δεν ήξευρα! Δεν μου το είπαν!»,

«…στις όποιες επιλογές μας να προτάξουμε το συμφέρον της Πατρίδος»,

«Όλα μαζί τα κόμματα, δηλ. και τα λεγόμενα της Εξουσίας (ΠΑΣΟΚ και ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ) και τα μικρά, όλα μαζί έχουν το μερίδιο της ευθύνης των»

Σκέφτομαι λοιπόν, όλα καλά μέχρι εδώ και συνεχίζω το διάβασμα:

«…δεν έχουμε πολλά περιθώρια επιλογής!»,

«Δυστυχώς, είμεθα υποχρεωμένοι να ….ξαναφάμε από το ίδιο φαγητό!»

και καταλήγει:

«“μεταξύ δύο κακών, το μη χείρον, βέλτιστον»” Δηλ. ανάμεσα σε δύο κακά, θα διαλέξω αυτό που δεν είναι το χειρότερο! Επομένως στις 17 Ιουνίου καλούμεθα να διαλέξουμε ένα κόμμα, που θα προξενήσει το λιγότερο κακό στην ταλαίπωρη και χιλιοπροδομένη Πατρίδα μας.»

Ε, ως εδώ «σεβασμιότατε», νομίζω ότι ούτε οικονομολόγος είστε, ούτε πολιτικός για να δίνετε τέτοιου είδους συμβουλές, γι αυτό καλά θα κάνετε να βοηθήσετε τον κόσμο που έχει ανάγκη από την πίστη του προς το Θεό να αποφασίσει μόνος, ανεπηρέαστος και χωρίς φόβο, αυτό που νομίζει σωστότερο για την πατρίδα μας, την Ελλάδα μας…

Νουριέλ Ρουμπιν: «Ή μαζί κολυμπάμε ή μαζί βουλιάζουμε»

«Ή μαζί κολυμπάμε ή μαζί βουλιάζουμε», δηλώνει ο Αμερικανός οικονομολόγος Νουριέλ Ρουμπινί, σε σημερινή συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα Bild και ζητά να μην σταματήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση τη χρηματοδότηση προς την Ελλάδα. Σε αντίθετη περίπτωση, προβλέπει συνολική κατάρρευση της Ευρωζώνης.

Ο κ. Ρουμπινί υποστηρίζει ότι «το τι θα συμβεί αν οι Έλληνες ψηφίσουν εναντίον του ευρώ, εξαρτάται από το πώς θα αντιδράσει η Ευρώπη» ενώ τονίζει ότι εάν η Ελλάδα καταρρεύσει, οι επενδυτές θα φοβηθούν και στη συνέχεια Πορτογάλοι, Ισπανοί και Ιταλοί θα τρέξουν να αποσύρουν τις καταθέσεις τους από τις τράπεζες».

Με άλλα λόγια, επισημαίνει, «όποιος τραβήξει την "πρίζα" στους Έλληνες, θα προκαλέσει την ολική διάλυση της Ευρωζώνης».

Σύμφωνα με τον ίδιο, υπάρχουν δύο επιλογές: είτε η εξασφάλιση χρηματοδότησης για μια ελεγχόμενη έξοδο της Ελλάδας από τη ζώνη του κοινού νομίσματος, είτε η συνέχιση της χρηματοδότησης, όπως έγινε στην περίπτωση της επανένωσης της Γερμανίας. Υπογραμμίζει δε ότι «και οι δύο εκδοχές είναι πιο οικονομικές για τον Γερμανό φορολογούμενο, από ό,τι η διάλυση της Ευρωζώνης».

Μονοπώλια και Φασισμός: Δεσμοί αίματος που δεν παραγράφονται...

του Αναστάση Γκίκα, δρ. Πολιτικών Επιστημών

Εισαγωγή

Στις εκλογές του Μάη 1928 το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα της Γερμανίας άγγιξε το ναδίρ της εκλογικής του επιρροής, συγκεντρώνοντας μόλις το 2,6% των ψήφων και έχοντας χάσει πάνω από το μισό της δύναμής του από το 1924. Δύο χρόνια αργότερα και μεσούσης της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης οι Ναζί είδαν τα ποσοστά τους να εκτοξεύονται στο 18,3%. Το 1930 όμως δεν ήταν απλά η χρονιά της εκλογικής ανάκαμψης του φασισμού στη Γερμανία. Ήταν επίσης η χρονιά όπου το γερμανικό βιομηχανικό και τραπεζικό κεφάλαιο, «γοητευμένο» από τις «λύσεις» που προσέφερε ο φασισμός στα αδιέξοδά του, άρχισε πλέον να στηρίζει ανοιχτά και αποφασιστικά το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Α. Χίτλερ.

 Βεβαίως, ο φασισμός δεν υπήρξε αποκλειστικά «γερμανικό» ή «ιταλικό» φαινόμενο. Πολλά από τα κατασταλτικά μέτρα που εφαρμόστηκαν ενάντια στο εργατικό κίνημα (και την πρωτοπορία του, τους κομμουνιστές) στη Γερμανία και την Ιταλία εφαρμόστηκαν και σε μια σειρά άλλες χώρες υπό καθεστώς αστικής δημοκρατίας. Είναι άλλωστε γνωστές οι απόψεις πολλών αστών πολιτικών της εποχής, όπως π.χ. ο Τσόρτσιλ, για τον Μουσολίνι. Οι αστικές δημοκρατίες της Ευρώπης και της Αμερικής στήριξαν τότε ενεργά (και δεν «ανέχθηκαν» απλώς, όπως συχνά αναφέρεται στην αστική και οπορτουνιστική ιστοριογραφία) την άνοδο του φασισμού. Συνέδραμαν καταλυτικά στην υλικοστρατιωτική ανάκαμψη και θωράκιση της ναζιστικής Γερμανίας, είτε με πιστώσεις, είτε με επενδύσεις, είτε κάνοντας τα «στραβά μάτια» στην κατάφωρη παραβίαση της Συνθήκης των Βερσαλλιών περί εξοπλισμών κ.α.

 Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν ήταν έργο μιας πλευράς αλλά προϊόν των καπιταλιστικών αντιθέσεων, δηλαδή και των δυο πλευρών. Απλώς, το «ριγμένο» από την έκβαση του Α΄ ιμπεριαλιστικού Παγκοσμίου Πολέμου γερμανικό κεφάλαιο, άρχισε να αποζητούσε εκ νέου διανομή των διεθνών αγορών, γεγονός που οδήγησε σε μεγαλύτερη όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, άρα σε έναν νέο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο Θεοδωράκης για Τσίπρα και μνημόνιο...

Συμφωνώ απόλυτα με την απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να δηλώσει ότι η πρώτη πράξη της νέας Κυβέρνησης θα είναι η ρητή καταγγελία του Μνημονίου από τη νέα ελληνική Βουλή.

Ποια όμως υπήρξαν τα αντίπαλα καταιγιστικά σχόλια που διαμόρφωσαν σε μεγάλο βαθμό την κοινή γνώμη, τα οποία εστιάστηκαν αποκλειστικά στο οικονομικό μέρος που φυσικά συνίσταται σε επαχθείς αποικιακούς και εξευτελιστικούς όρους, που όχι μόνο μας εξοντώνουν οικονομικά και κοινωνικά αλλά συγχρόνως μας προσβάλλουν βαθύτατα ως λαό και μας περιφρονούν ως ελεύθερο και κυρίαρχο έθνος.

Παρέλειψε όμως ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ τον κύριο, τον μέγιστο, τον βασικό λόγο για τον οποίο θα πρέπει να καταγγελθεί αυτό το επαίσχυντο Μνημόνιο. Και αυτός είναι η επανάκτηση της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας!

Και διερωτώμαι: πώς είναι δυνατόν να ξέχασαν ομαδικά όλοι οι σημαίνοντες Έλληνες (κόμματα, τύπος, συνδικάτα, ενώσεις), ότι η τότε ελληνική κυβέρνηση παρέδωσε στους δανειστές μας το
δικαίωμα να μη μας θεωρούν ανεξάρτητους και επομένως απολύτως εξαρτημένους από τα συμφέροντα και τις εντολές τους, εξ ου και οι εξευτελιστικές επιθέσεις που δέχεται η χώρα μας εκ μέρους των Λαγκάρντ, Μέρκελ, Σόϊμπλε, Μπαρόζο κλπ. κλπ., που δικαιωματικά μας θεωρούν κτήματά τους Γι’ αυτό και ο Ιταλός πρωθυπουργός δήλωσε προ ημερών: «Εμείς δεν παραχωρήσαμε την εθνική μας ανεξαρτησία όπως οι Έλληνες».

Ομολογώ ότι με προβληματίζει αυτή η «εθνική τύφλωση» μπροστά σε πιθανές και εντελώς ρεαλιστικές λύσεις που δεν μπορεί να είναι τυχαία αλλά κρύβει στο βάθος κάποιο αόρατο φόβο για τις λέξεις «Εθνική Ανεξαρτησία», «Ρωσία», «Κίνα», «Ελευθερία οικονομικών σχέσεων με χώρες εκτός των ΗΠΑ και της Ευρώπης». Φόβο για ποιο λόγο και έναντι ποιων;

Μνημονιοκρατία!!!

Που πάνε τα λεφτά...

Αν αυτά που λέει είναι ψέματα γιατί οι υπόλοιποι τον ακούνε σαν βρεγμένες γάτες;

ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ-ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΤΑ ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ

Μεγάλα θύματα της κρίσης είναι τα παιδιά τα οποία βιώνουν με τον πιο άσχημο τρόπο τι σημαίνει φτώχεια και σοβαρά οικονομικά προβλήματα.

Συγκλονιστικό είναι το ρεπορτάζ του ‘Έθνους» της Κυριακής, το οποίο αναφέρει πως στην εισαγγελία ανηλίκων γίνεται κάθε μέρα το αδιαχώρητο από γονείς οι οποίοι μη μπορώντας να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους τα απαραίτητα προς το ζειν, ζητούν να τα δώσουν σε κάποιο ίδρυμα μέχρι να ορθοποδήσουν και πάλι.

Οι οικογένειες που ξεπερνούν τα όρια της φτώχειας δυστυχώς ολοένα και αυξάνονται και οι γονείς θέλοντας το καλύτερο για τα παιδιά και μη μπορώντας να τους το προσφέρουν κρίνουν πως δεν έχουν άλλη επιλογή από το να τα δώσουν σε κάποιο ορφανοτροφείο όπου θα βρουν στέγη και φαγητό.

Από τη πλευρά τους, οι εισαγγελείς κάνουν ό, τι περνά από το χέρι τους για να τους βρουν λύση,να μην αποχωριστούν τα παιδιά τους, να κερδίσουν έστω λίγο χρόνο στη περίπτωση που εκκρεμούν καταδικαστικές αποφάσεις για χρέη.

Οι εισαγγελείς έκαναν έρανο μεταξύ τους

Χιλιάδες είναι οι ιστορίες γονέων που σοκάρουν και συγκινούν, όπως η περίπτωση μιας 30χορνης μητέρας που σύμφωνα με την εφημερίδα, μέχρι και οι εισαγγελείς δάκρυσαν όταν έφερε να αφήσει το δίχρονο αγοράκι της καθώς η ίδια δε μπορούσε να το συντηρήσει αφού δεν είχε να πληρώσει το ενοίκιο ενώ της είχαν κόψει και το ρεύμα.

Μάλιστα η γυναίκα είχε απευθυνθεί και στον αρχιεπίσκοπο ο οποίος της είχε δώσει χρήματα.

Συγκλονιστικό άρθρο για την Ελλάδα της γαλλικής εφημερίδας Liberation

"Όχι, αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, αν και δραματικό, δεν είναι μια καταστροφή. Είναι επίσης μια ευκαιρία. Γιατί η δύναμη του χρήματος έχει, για πρώτη φορά, υπερβεί με ένταση το ρυθμό της μέχρι τότε σταδιακής, σχολαστικής και προσεκτικά οργανωμένης καταστροφής του δημόσιου συμφέροντος και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Και σε μια χώρα τόσο διάσημη για τη φιλοσοφία της ζωής, στον αντίποδα του αγγλοσαξονικού μοντέλου, και διάσημη για την ακούραστη αντίσταση που έχει φέρει στις πολλαπλές μορφές καταπίεσης που προσπάθησαν να τη χαλιναγωγήσουν.

Ο Έλληνας δεν χορεύει και δε θα χορέψει ποτέ στο ένα πόδι, ούτε θα σκύψει δουλικά, ανεξάρτητα από τα καθεστώτα που θέλουν να του επιβάλλουν. Χορεύει με τα χέρια του, σαν να θέλει να πετάξει προς τα αστέρια. Γράφει στους τοίχους αυτό που θα του άρεσε να διαβάσει κάπου αλλού. Καίει μια τράπεζα όταν δεν του αφήνουν πλέον την πολυτέλεια να ψήσει στην παραδοσιακή του ψησταριά. Ο Έλληνας είναι τόσο ζωντανός, όσο η ιδεολογία της απειλής θανάσιμη. Και ο Έλληνας αν και χτυπημένος μέχρι θανάτου, στο τέλος πάντα σηκώνεται.

Ναι, η Ευρώπη της οικονομίας ήθελε να δημιουργήσει ένα παράδειγμα. Αλλά μες τον εκνευρισμό της να χτυπήσει τη χώρα που φαινόταν η πιο αδύναμη στη ευρωζώνη, μέσα στην υπερβολική της βία, η μάσκα της έπεσε. Είναι τώρα περισσότερο από ποτέ, η ώρα να καταδείξουμε το αληθινό της πρόσωπο: αυτό του ολοκληρωτισμού. Γιατί πρόκειται πραγματικά περί αυτού. Και υπάρχει μόνο μία απάντηση στον ολοκληρωτισμό: ο αγώνας, επίμονος και ανυποχώρητος, μέχρι τη μάχη, αν χρειαστεί, καθώς διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξη.

Διαβάστε τι λέει ο Γιόσκα Φίσερ πρώην υπ. εξωτερικών της Γερμανίας

Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Γιόσκα Φίσερ, προειδοποίησε ότι αν η Ελλάδα βγει από την ευρωζώνη, αυτό θα σημάνει και το τέλος της ενσωμάτωσης των Βαλκανικών Χωρών στην Ευρωπαϊκή Ένωση και κατ'αυτό τον τρόπο ανοίγει το δρόμο στην ισχυρή οικονομικά και στρατιωτικά Ρωσία, η οποία έχει και ισχυρούς θρησκευτικούς (Ελλάδα, Σερβία, Βουλγαρία) ή πολιτικούς (Σερβία) δεσμούς να κυριαρχήσει στην Βαλκανική!
Σύμφωνα με τον Φίσερ,  η ευρωζώνη αποτελεί έναν πολιτικό σχεδιασμό και αν η Ελλάδα αποφασίσει να τον αφήσει, τότε θα προκληθούν μείζονα προβλήματα  εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
«Τι νομίζετε ότι θα κάνει η Ελλάδα μετά την έξοδό της από τη ευρωζώνη;
Η Αθήνα είναι έτοιμη να αναζητήσει άλλους εταίρους, στην προκείμενη περίπτωση είναι η Ρωσία η οποία δείχνει ετοιμότητα για αυτό, μια ετοιμότητα για την οποία δεν ομιλεί κανείς.
Στη συνέχεια θα πούμε αντίο στην διεύρυνση στην ανατολική Ευρώπη θα δοθεί τέλος στην ενσωμάτωση των Δυτικών Βαλκανίων και τελειώσει η Ενωμένη Ευρώπη», είπε ο Φίσερ. "Είναι μία τρέλα,μπορεί να υπάρχουν διαφορετικές φωνές, ως προς την είσοδο της Τουρκίας αλλά τα Βαλκάνια είναι μια περιοχή στενά συνδεδεμένη με την Ευρώπη."
 «Η Γερμανία δεν πρέπει να αφήσει για τρίτη φορά μέσα σε εκατό χρόνια να αποσυντεθεί η Ευρώπη» είπε ο πρώην υπουργός σε συνέντευξή του στην ιταλική εφημερίδα «Corriere della Sera».

"Με ανησυχεί ότι αυτή η τακτική της Γερμανίας που δεν λειτουργεί και πηγαίνει κόντρα στη δημοκρατία, όπως φάνηκε και από τις εκλογές στην Ελλάδα, και τη Γαλλία.Το γνωρίζαμε και από τις πολιτικές του Χέρμπερτ Χούβερ και του καγκελάριου Heinrich Brüning στη Γερμανία της Βαιμάρης το 29 ότι πολιτική λιτότητας  σε καιρούς οικονομικής κρίσης προκαλούν ύφεση.
Οι πρώτοι που το ξεχάσαμε είμαστε εμείς οι ίδιοι. Τώρα η Γερμανία έχει οικονομική άνθιση αλλά αυτό μπορεί να αλλάξει, και ήδη αλλάζει.

Το ευρώ είναι ένα σχέδιο πολιτικό. Δεν είχαμε ανάγκη ένα ενιαίο νόμισμα στις αρχές του 90, ήταν απλά ο καταλύτης για την Ευρωπαική ενοποίηση. Εάν η Ελλάδα εγκαταλείψει θα υπάρξει κατάρρευση εμπιστοσύνης στις τράπεζες της Ιταλίας και της Ισπανίας ίσως και της Γαλλίας δηλαδή μια χιονοστιβάδα οικονομικήπου θα θάψει την Ευρώπη."

Οι τράπεζες και ο νέος καπιταλισμός

Του Κώστα Βαξεβάνη
Στα παλιά, καλά γουέστερν, οι ληστείες στις τράπεζες στηρίζονταν στη βία και όχι τόσο στην εξυπνάδα. Τρεις καουμπόηδες με μαντήλια στο πρόσωπο έμπαιναν στην τράπεζα, σήκωναν το χρήμα κι έφευγαν γρήγορα για να πιουν τα ποτά τους σε κάποιο διπλανό σαλούν, αφήνοντας τον τραπεζίτη σε απόγνωση. Αυτά στον κινηματογράφο. Στην πραγματικότητα, κανένας τραπεζίτης δεν ήταν ποτέ σε απόγνωση, ούτε και είναι, παρά μόνο αν δεν κερδίζει όσα θέλει. Ως τη δεκαετία του ’70 ο καπιταλισμός λειτουργούσε με έναν απλό τρόπο. Όποιος έβγαζε κάποιο κέρδος από τη δουλειά του, το κατέθετε στις τράπεζες. Οι τράπεζες χρησιμοποιούσαν αυτό το κέρδος για να κάνουν τις δικές τους επενδύσεις. Χρηματοδοτούσαν αυτή την αλυσίδα του καπιταλισμού, κέρδος-επένδυση, φτιάχνοντας έναν κύκλο επενδυτικό, αλλά περισσότερο ένα όνειρο. Το όνειρο της συνεχούς ευημερίας.

Στο όνειρο αυτό οι τράπεζες ήταν ο εγγυητής. Ξαφνικά, όμως, ο καπιταλισμός έπαψε να είναι παραγωγικός. Να επενδύει, δηλαδή, σε αυτή την αλυσίδα «εργασίας», περιμένοντας να καταθέσει τα χρήματά του όποιος κερδίζει και στη συνέχεια να δανειοδοτηθεί από τα κέρδη για να επανεπενδύσει. Οι τράπεζες άρχισαν να γίνονται γραφεία στοιχημάτων. Μπορούσες, αντί να επενδύσεις στη δουλειά σου για να βγάλεις κέρδος, να επενδύσεις σ’ ένα τραπεζικό προϊόν με μεγαλύτερη απόδοση. Το τραπεζικό προϊόν μπορούσε να είναι ένα ασφάλιστρο κάποιου άλλου προϊόντος ή ακόμη κι ένα κανονικό στοίχημα για το πώς θα κινηθεί η οικονομία μιας χώρας. Έτσι δημιουργήθηκαν τα τοξικάπροϊόντα που έριξαν στον γκρεμό την παγκόσμια οικονομία. Ο καπιταλισμός έγινε χρηματοπιστωτικός. Το παγκόσμιο χρήμα ήταν μια φούσκα που εγγράφονταν απλώς στα ταμπλό των χρηματιστηρίων. Η πολιτική έπαψε να ορίζει πώς θα κινηθεί η οικονομία κι έγινε το ανάποδο. Η οικονομία καθόριζε πώς θα κινούνταν η πολιτική μέσα από μια οικονομική ελίτ που ανέλαβε να βάλει τις χώρες στη μέγγενη των νόμων της αγοράς. Αν ακούσετε τον κύριο Παπαδήμο ή τον κύριο Παπακωνσταντίνου να μιλάνε, θα καταλάβετε.